doğduğum güne mi lanetim,
karanlığın gölgesinde kayboluşum.
yüreğim kara gecelere kısır,
yıldızlar şafağa göz kırparken,
gözlerim acımı saklar.
ben doğarken ölmeliydi m;
harabeler şehrinde,
ceza çekmekten el çeken
kaygısız mahkumlar,
yokluğun sesini duymadan yaşayanlar,
Azad edilmeyi bekleyen köleler arasında
feryat ederken,
ölümü bekleyen ruhu m neden umut bekliyor.
rahat değilim sadece hayat sıkıntı veriyor. 21.4.21.16.rç
Kayıt Tarihi : 24.4.2021 22:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!