Doğdu Üstadi Şiiri - Ozan Üstadi

Seksen iki yılı sivas elinde
Gözünde yaş ile doğdu vurguni
Mihman oldu dertlilerin dilinde
Ömründe kış ile doğdu ÜSTADİ

...Çok yoksuldu,aç dolaştı halince
Yaşamadı şu dünyayı gönlünce
Varmaz iken hayat denen bilince
Hayalle düş ile doğdu ÜSTADİ

Ne umudu oldu,nede yarını
Kimseler duymadı ahuzarını
İnsanlık yolunda genç baharını
Harcayıp boş ile doğdu ÜSTADİ

Bu günlere kolay kolay gelmedi
Birgün olsun mah cemali gülmedi
Ne darbeler yedi ama ölmedi
Felekten tuş ile doğdu ÜSTADİ

Sevabı az günahı çok yaşadı
Sadakati vebal ile boşadı
Sıkıntıdan hep durmadan kaşıdı
Hercai baş ile doğdu ÜSTADİ

Gül dediklerinin dikeni battı
Hiç uğruna canını çok acıttı
Şiirler yazarak kadere çattı
Bir çürük diş ile doğdu ÜSTADİ

Çok üşüdü soğuklarda kalıpta
Olmayacak hayallere dalıpta
Sonunda ozan ÜSTADİ olupta
Gönlünde yas ile doğdu ÜSTADİ