Doğaya güzellik Şiiri - Süleyman Erdoğmuş

Ulu çınar başta nice ağaçlar
Doğaya güzellik insana fayda
Önce palmiyesi sözüne başlar
Doğaya güzellik, insana fayda

Zakkuma der bakma boyun çok kısa
Her şeyi görürü etmem ki tasa
Çam der sen bir otsun olmazsın masa
Doğaya güzellik, insana fayda

Çınar, ömrüm çoktur uzun yaşarım
Öğünmeyin aklınıza şaşarım
Rüzgarla söyleşir kükrer coşarım
Doğaya güzellik, insana fayda

Zakkum da diyor ki, çiçek açarım
Doğaya insana sevgi saçarım
Uzayamam işte, burada naçarım
Doğaya güzellik, insana fayda

Çiçekli ağaçlar, ismin sayamam
Neşesine, kokusuna doyamam
Hiç birini ben kesmeye kıyamam
Doğaya güzellik, insana fayda

Yedi veren gülü, siz bana bakın
İnsan bana koşar hep akın, akın
Uzak değilim ki, her şeye yakın
Doğaya güzellik, insana fayda

Küme, küme ağaçlar, hep karışık
Küskün değiller ki hepsi barışık
Kiminden ev yap, kiminden kaşık
Doğaya güzellik, insana fayda

Mandalina der ki, meyveniz hani
Bütün insanların hep ister canı
Binlerce meyveli onları tanı
Doğaya güzellik, insana fayda

İsmin bilmediğim binlercesi var
Kavga nizah bilmez demez yerim dar
Ne yağmur etkiler ne de soğuk kar
Doğaya güzellik, insana fayda

Havaya oksijen sağlayan odur
Kimi uzun boylu kimisi bodur
Bakıp korur isen insanlık budur
Doğaya güzellik, insana fayda

Hiç insan olur mu, orman yakanlar
Balta ile genç fidanı yıkanlar
Dağlardı vurulup leşi kokanlar
Doğaya güzellik, insana fayda

Kiminde meyve var, kiminde çiçek
Hepisi güzeldir hangisin seçek
Kimisi sağlamdır kereste biçek
Doğaya güzellik, insana fayda

Pis yaratık ormanları yakıyor
Geri durup sırıtarak bakıyor
Kafir cıfıt mektebinde okuyor
Doğaya güzellik, insana fayda

Süleyman’ım hakka doğru varalım
Suçluları bulup hesap soralım
Yanan yeri fidan dikip saralım
Doğaya güzellik, insana fayda,

12/9/1994

Not: Şair, Ormana zarar veren Terörüstlere dokundurmadan edememiş…