Bulutlarla öfkelenmiş, yıldırımlar düşüyor,
Toprak ana çaresiz, evlatları pişiyor.
Denizler öfkelenmiş, göğe çıkmış dalgalar,
Martılar susmuş şimdi, gülüşüyor kargalar.
Neden bu kadar öfke, nedir kızdıran olay,
Doğa intikam mı alıyor, bu kadar kolay kolay.
İnsanlara kızmışlar, değerleri bilin diye,
Biz verdik tükettiniz, yüz yıllardır hediye.
Yeter artık diyorlar, yeter verdiklerimiz,
Siz nasıl uygarsınız . bizleri kirlettiniz.
Dünyamız öksürüyor, dengeler bozulmakta,
Bu böyle devam etmez, yaşanmaz bir arada.
Bu öfkemiz uyarı, artık anlayın bunu,
Anlamazsa insanlık, gelir dünyanın sonu.
Kayıt Tarihi : 23.1.2006 22:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!