Doğanın Adaleti Şiiri - Önder Karaçay

Mutlu olmak ve hayatında huzur istiyorsan; zamanla yarışmak yerine zamanla barışmalı insan.
Ne doğaya karşı ne de zamana karşı galip gelemeyiz.
Durmak, düşünmek lazım.
İndirmeliyiz bütün şalterleri.
Yavaş yavaş nefes almalı.
Kendimize gelmeliyiz.
Hırsı ve hızı bırakmalıyız.
Rölantiye geçmeli.
Bak sen olmayınca doğa ve diğer canlılar hemen kendine gelmeye başladılar.
Sende kendine gelebilirsin.
Kabul et sorun sensin ey insanoğlu.
Bir dayatma ve sömürüye ortak olma oyununun bir parçası olmaktan vazgeçmeyecek misin?
Yenmen gereken kendinden başka kimse yok!İlle de kazanman gerekiyorsa kendine karşı kazanmalısın ki varlığını sürdürebilesin.
Sana bel bağlayıp senin sayende senin sırtından ve cebinden geçinenler senin hayatını cehenneme çevirerek cennette yaşayanların sonunu o zaman getirebilirsin.
At sırtına binen kim varsa.
Göreceksin o semeri vuracak birini bulamadıkları zaman sonları gelecek zalimlerin.
Yoksa yok olacaksın.
Zaman içinde seni taşımamak ve doğa adına senden kurtulmanın fırsatını kolluyor.
Belki de bir uyarıdır yaşadıklarımız!
Hala uyanmayacak mısın?
Okumayı, yazmayı, kitabı, şiiri, tiyatroyu, sanatı fark etmelisin.
``İnsan dünyayı kazanacağım diye ruhunu yaşarken kaybetti. Bakalım kazandıkları ile ruhunu geri alabilecek mi?``
Yeniden doğmalısın ölmemek için.
Doğaya ve zamana karşı uyum içinde doğanın bir parçası olduğunu unutmadan zamanın içinden hak ettiğin gibi o zaman geçebilirsin.
Asıl suçluyu hepimiz biliyoruz. O suçluyu besleyen doğrudan ya da dolaylı koruyan biz olduğumuz için fatura bize kesilecek.
Doğanın adaleti budur.
Dünyanın adaleti ölüm gibi kimseyi ayırmayan yasa ve hukuk sistemleri ile işlemediği için adalet sağlanamıyor.
Artık kendine teslim olup ıslah olmalısın.

Önder Karaçay