DoğanayLeylâ'dır Şiiri - Yılmaz Helimergin

I - Söyleşiye Başlarken...

Bırak Ece’m dökülsün mürekkep aktığınca,
Ahuzârını çizip defter toyda eğlensin.
Alev saçsın cümleler semâyı yaktığınca,
Yağsın göklerden hicran, figân bende beslensin.
Bırak Ece’m çağlasın mürekkep yazdığınca.

Gözlerine süzülen şerler düne gizlensin,
Kim bilir feryâd ölür sen bu güne ermeden.
Geç kalan şafak ve tan utansın, düşe girsin
Gül ziyân sezilmeden, endâmın süzülmeden,
Gözlerine sürülen şerler dünleri emsin.

Kem gözler gül cismine ibretle baktığınca,
Yarılsın zırhlı toprak, evren mahşere dönsün.
Kıskansın Aslı, Şirin aşk bahar açtığınca,
Volkan haykıran cihân ateşten ayâz örsün,
Kem gözler gül ziyâna büyüler sardığınca.

Sonu tadarsa ömrün kefenin beni sarsın,
Kapılar kapanmadan, saçların ağarmadan
En aksi güz bulutu tenhâlara saklansın,
Yağmurlar ıslanmadan, maviler boyanmadan
Sonu yaşarsa ömrün kefenin beni alsın.

Karşında bir ziyân var bak bana baktığınca.
Nur dolu cennet yüzün ibret alsın beslensin.
En büyük günâhını saç bana saçtığınca
Yüklendim cehennemi zebâniler sevinsin.
Karşında bir eyvâh var bak bana baktığınca...

II - Derde Derman Arayış...

Zaman kıvrak menderes, tükenmeyen umuttur;
Ecem dökülür günler yılın her bir anından.
Ben acı bir ağıtım, gök semâda eyvâhım;
Gülcem yakılsın anlar gözlerinin lâvından.
Zaman tükenmez yoldur, sonu onmaz umuttur..

Ruh acı bir ağıttır, dilde söylenir gezer;
Ey canımın gülşeni dönüp ardına bakma!
Sonu gelmez yakarış denizde ateş biçer;
Gülüm sakın yorulma, kirpiğini oynatma
Ben acı bir ağıtken ruhum dillerde gezer..

Volkan iken, lâv iken... melâllerde coşarken;
Uğrama yamacıma gül benzin buğu alır.
Yırtılıyor perdeler sonu gören göz iken;
Sakın duâ eyleme seni benden ayırır.
Volkan iken tüterken... melâllerde ölürken.

Közde pişmiş kül oldum kor ve isyân saçarım.
Dünyam esrik dönüyor, şemse isyan andırır...
Nefesini üfleme aşk nârını câydırır.
Uğruna verilen can kendisine saldırır.
Közde pişmiş kül iken kordan medet umarım...

III - Sevgiliye Yakarış...

Susma konuş ey gülcem bakmasana garipçe,
Sen susarsan gül ne der, susuzluktan solmaz mı?
Canlar beslensin diye bir gülümse hafifçe,
Gâmından ayrı düşen alem derde dalmaz mı?
Susma konuş ey gülcem bakmasana garipçe.

Açsana güz çiçeğim aç açabildiğince,
Pelerin görsün güneş gece nûrdan örülsün.
O eşsiz ışığını saç saçabildiğince,
Beşer murâda ersin, bela şerre gömülsün.
Açsana güz çiçeğim aç açabildiğince.

Yağsana kar beyâzım yağ yağabildiğince,
Gök semâ ferâhlasın, deryâlar suya kansın.
Gir ruhuma bu gece kimse yokken sessizce,
Gönlüm gölgene baksın kalbim eline aksın.
Yağsana kar beyâzım yağ yağabildiğince.

Vur şanlı silâhınla vur vurabildiğince,
Târumar et dünyamı içten içe, sinsice
Hançerin talân ise bir bakış at sadece,
Öldür beni ah! Gülcem durmasana öylece.
Vur şanlı silâhınla vur vurabildiğince...

IV - Teslim Oluş...

Eylüllerde buyarken, ağustosta donarken
Tûr Dağında yanarken canımı buz kesen et.
Tan eyvâhla batarken, kör karanlık doğarken;
Geceyi saçıp yere zifiri gün vakti et.
Eylüllerde buyarken, dökülerek solarken...

Ey gönlümde taht kuran bahtımın gülce şâhı!
Aşk odunda yandırıp; kora, köze, yere çal.
Ey âkî ve âtîmin, dünyamın imtihânı!
Serâbından da olsa ruhumda bir dirhem kal.
Ey bahtımda taht kuran tacımın padişâhı!

Beni hicrâna üfle cehennemine terket.
İstersen özüm çiğne bil ki ömürden geçtim.
Uykularıma gelip kâbuslarımda dans et,
Karanlığı yol bilip gündüzü talan ettim.
Beni hicrâna üfle, cehennemine defet.

V - Sevgiliye Son Sözler...

Seni sezemeyince çarpmaz yürek Doğanay,
Cismimden kan çekilir akar gider sessizce.
Kendinden geçer, yanar önce gece sonra ay
Zühre tabuta girer şimâl ağlar gizlice...
Seni göremeyince devrân dönmez Doğanay.

Mercan kayalığında parlayan yâkut gibi,
Ömrüme şimşek attın sanki can katar gibi.
Bilinmez yolculuğa hani ruhlar çıkarya;
İşte tıpkı öylece, bildik fal, büyü gibi
İz sürerim alnında kaçış yok! Kesin gibi...

Ben mavili rüyâyım; gör görebildiğince
Uslanmamış çocuğum sev sevebildiğince
Gel de gir damarıma; ak akabildiğince
Yaşadığın kent benim gez gezebildiğince
Ben sarı düş kentiyim; kaç kaçabildiğince...

30.10.2006 23:08:00