Duvarlar...
Ah o duvarlar yok mu!
İnsanı mahveden,
Kafasını karıştıran,
İçini bunaltan...
Duvarlar...
Demir parmaklıkların ardında buluyorum kendimi,
Sana baktığım anda.
Senin için yok gibiyim.
Gözlerimi kaçırmak istemiyorum senden,
Gülümsemek istiyorum bakıp bakıp yüz hatlarına.
Kelebekleri hissediyorum bedenimde,
Hava güllük gülistanlık,
Ben ise yurtta yalnızlığımla boğuşuyorum.
Kendimi dinlemekten sağır oldum,
Yatmaktan kafamın içi karmakarışık.
Yavaş yavaş ellerimi göğe doğru uzatıyorum,
Gitmek için...
Bu zamanlarda yalnızlık,
Beni en çok dağıtan tek gerçek.
Kendime bakarken yanımda seni hayal ediyorum,
Hayalinle değil gerçeğinle yaşarken,
Ben de katıldım aşıklar kervanına,
Hayâli bile zor olan bir meleğin kervanına...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!