Pencereyi gözlüyorum,
Dışarı çıkmasını bekleyerek,
O güzel gül yüzünü görmek için,
Ama o görmemeli,
Daha erken..
Bugün saçında bandana vardı,
İlk kez öyle görüyorum seni,
Yakışmış...
Gerçi ne yakışmaz ki?
Bankta oturmuşum,
Bir yanımda geceninin sessizliği,
Bir yanımda müziğin esrarı.
Karanlığı gözlüyorum,
Beni yalnız bırakmayan tekdüze ruhumla...
Seni başka kimler sevdi kıvırcığım?
Sevgim yeni yeni çiçeklenmeye başlasada,
Sanki yıllanmış bir şarap gibi.
Geceler, gündüzler devam ettikçe daha da can acıtıcı oluyor,
Yüzün, gözlerin, saçların...
Dün gece kantinde karşımdaki masaya oturdun.
Seni dinledim dakikalarca, sen orada tam karşımdayken gidesim gelmedi,
Gülüşünü aklımın en ücra köşesine kazıdım.
Bir ara bana bakışını gördüm, ama o bakış normalden de normaldi.
Bense bakamadım gözlerine, korktum, fark edersin diye.
Sanırım ilk anımız.
Baharın gelmesiyle birlikte yeryüzü, gökyüzü yeşerirken,
Ben de yeşerdim sana doğru, senden sonra.
Yazmak istiyorum,
Seni, deli gibi düşünüp,
Ama yazamıyorum.
Ellerim, zihnim, kalbim izin vermiyor.
Sadece düşünüp, hayal kurabiliyorum,
Hiçbir zaman "bir" olmayacağımızı bile bile...
Birileri şehit olurken,
Birileri tembelce yatar.
Birileri tembelce yatarken,
Birileri yürek dağlar.
Sen ve ben tek ruhta birleşmeliyiz,
Biz olmaya yönelmeliyiz.
Beraberliğe adım atıp,
Sevgiyi, hüznü, bahtiyarlığı, kederi bir yaşamalıyız.
Aşka yol alıp,
Ağlamayı, gülmeyi birlikte öğrenmeliyiz.
Gittikçe daha da yakın hissediyor,
Kendine.
Aklı onu tuzağa düşürüyor,
Sanki, onu görüyorsun ve biliyorsun.
Ama aslında hiçbir şeyden haberin yok.
Yüreği gülmesini engelliyor,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!