Mülkü bize bile ait olmayan toprak bacalı kerpiç bir evde yaşıyordum,
Kendi evimiz çoktan virane olmuş,yıkılmıştı o vakit..
Buzdolaplarının köylere gelmediği… televizyonun araba değerinde olduğu günlerden bahsediyorum.
Annem çökelek bidonlarını serin durması için yıkılan evimizin zeminine gömüyordu
Her sabah toprağı sıyrılarak açılan bidonun ağzından çökelek…
Asıl adı külah olan ‘külek’ten de tereyağı…
Şimdi bir şeyler yazmak lazım,
Şimdi paramparça olmalı ellerim-elini tuttuğum için.
Parmaklarım bir bir kırılmalı, sana yazmamalıyım
Derdimi anlatamıyorum, söyleyemiyorum kahretsin
İşte bu yüzden, bir şeyler yazmak lazım…
Ben seni sevdiğimde ekmeğimiz bile yoktu
Yokluğunda kendi kendimi yiyordum, iştahsızlığım oluyordun doyuyordum
Ben seni sevdiğimde çatışı damlayan bir evde yaşıyordum
Gözyaşlarımı yüzü olmayan bir yastığın altında döküyordum
Her yağmurda ıslanıyor,seni sırılsıklam seviyordum
Fakirdik fakir… çok fakirdik hem de;
Hiçbir şeyimiz yoktu da bizim, birbirimizi vardık, birbirimizin,
Bundan tam yüz sene kadar evveldi yoksulduk.
Anadan babadan evlattan yoksunduk.
Zaman geçti ve biz zenginleştik, birbirimizi yok ettik, birbirimiz.
Bundan tam bir saniye kadar evveldi zengindik,
Yatınca uyumak gerek,
Acıkınca yemek,
Sağlıklı yaşam gerek,
Bedene can,
Ruha huzur gerek,
Uzun uzadıya yürümek...
Her şey mümkün bu dünyada
Her şey imkansız
karar almakta mümkün
kararsız kalmakta
ve kararında kalmakta
karar almakta mümkün ama
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!