Sen şimdi kim bilir
İstanbul’un hangi caddesine karşı yürüyor
Ya da hangi semtin pencerelerindesin
Gözlerini tatlı mehtaplara dikmiş
Kim bilir hangi rüzgârı görüyorsun
şafak sesleri ile uyanacağım bir gün,
öğleni nasıl akşamı nasıl olacak,
bilmediğim bir gün doğacak o gün...
ve ben yine bilmediğim haller alacağım o gün...
gününü dahi kestiremediğim bir gün...
belki yarın belki ondan sonra ki bir gün...
Gecenin hiç bitemeyen sesi olsam
Dolsam kâbus dolu rüyalara
Şafak sesleri ile uyanan
Gün olsam doğsam yarınlara
Bir çok şey yazılmıştır aşk adına, yaşanmıştır bir çok şey, bir çok şey yaşanamamıştır…
baktığımız da ne çok şey vardır aslında aşk için, ne çok şey yoktur aşk için... ilahi aşka adanmıştır bir çok şey, bir çok gereksiz aşk ilahlaştırılmıştır… Gözde büyümüştür kimi aşk kimi aşk gönüllere sığmamıştır…
en güzeli bitmiştir hemen hemen-en güzeli başlamamıştır….
Söylenmiş ne çok şey vardır aşk için oysa en güzeli hala söylenmemiştir… seni seviyorum’dan başka bir cümle kalmamıştır aslında…
o da aşk etmemiştir hiçbir zaman, ya da aşka yetmemiştir…
kimininki cananı bir yar olmuştur, kimi canın yongasına vurulmuştur…
Baharı gelmeyen kış oldu ömrüm
Aşkın ateşiyle kaynıyorum bak.
Sanma sakın seni dünyada gördüm
Mahşerden de izler taşıyorum bak
Kader ayırdı yollarımızı
Hasretten koyu hasretler çekiyorum ne vakittir
İki cadde ötemde güneşler parıldıyor, şavkı suya vuruyor ayın gecelerde
Martıları var bu şehrin kanat çırpmadan uçan karabatakları var kül rengi sularda
Sensizlik bir kor ki yanıp durur girdap bir sevda içinde
İyice üstüme çöküyor, İstanbul, ben onun hamallığından bıktıkça.
tır bir baharla geldim sana
Ağzımda süt kokusu tenindeyim anne
Pamuksu ellerimle dokunuyorum şimdi sana, bana şefkat et
Yarınlarımda pamuk sen olacaksın yüreğini açmaya geldim
Hani o gün gelecek ya tasalanacaksın, kaygılanacaksın benim için
İçini türlü ürpertiler saracak, üşümeden sar beni
Bir lisan biliyorum şimdi
Adınla başlıyor konuşmalarım.
Engin bir denizde yol alan vapurun esintisine takılmış martıların sesi gibi aç bir sesim ben
Ve sen martıların kanat çırpmadan süzüldüğü gibi sessiz bir eda ile dinlemelisin beni
Çünkü söyleyeceğim söz benim lisanımın ilk kelimesi…
Ben yeni doğmuştum henüz birkaç aylık, ellerim yumuk gözlerimde.
Ben yeni doğmuştum, öyle kundağımda çaresiz.
Ben yeni doğmuştum, yürümeye başladım birden.
Konuşmaya başladığımda ben yeni doğmuştum.
İçimde vatan sevdası doğmuştu, ben yeni doğmuştum
Hissediyordum yaşım üçtü, zihnime düşüncelere düştü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!