Doğal insanları seviyorum hani varsa şivesi ağız dolusu konuşanları İstanbul türkçesi konuşacağım diye ayılıp bayılmayanları, dilinden dôkülürken tertemiz laflar ciğeri kurum bağlamayanları, yalan dolanla insan hayatına dalıp günlerini yıllarını çalmayanları.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta