Doğa' Nın Sesi Şiiri - Feyza Nur

Doğa'nın sesi
Kulak ver haydi
Duygularını içinde hisset
Ders al bari...

Yankılanıyor tüm sokakta sesleri
Kimisi solmuş,kimisi süzülmüş, kimisi el gibi
Renklerini özleyenlerdi onlar
İnsanlara ana şefkati gibi kollarını açanlardı onlar
Yalnızca sevgiye açtı onlar
Bir avuç sevgiyi bile esirgeyemeyense bizlerdi...

Bir rüzgar esiyor
Her biri bir yana savruluyor
Çöpler, yapraklar. tek tek kopartılmış papatyalar...
Bir deniz misali saftılar
Şimdilerde kızgın bir lav gibi sönmemişler hala...

Doğa her kolunu açışında
Buluyor vefasız kalpleri karşısında
Kısılıyor sesleri bağırmaktan
Duymuyor mu insan doğa onu her anışında? ...

Yanıyor, bu masumlukta ateşten gömlek
Sigara yakıp dumanını doğaya vererek
Bilerek soluduğu havayı kendi kaybederek
Nefesimi kaybettim nasıl diyebiliyor insan?

Doğa da canlı
Bunu unutmamalı
Eğer bir iyilik yaptıysa denize atmalı
Kirli olan Doğa defterini yeniden tertemiz açmalı...