Doğa Kadar Şiiri - Merve Zen

Ormandaki bir kuş gibiyiz,
Yerimizi yurdumuzu kaybetmiş,
Sanki tutuklu gibiyiz,
Hayat bizi bir kafese hapsetmiş..

Rüzgarın kokusu sinmiş toprağa,
Yağmurları taşır her yana,
Gözden akan yaşlar da,
Yağmurlar gibi değil midir aslında..

Derdimizi anlatsak denize,
Köpürür taşardı belki de.
Dağlara anlatsaydık birde,
Unufak olurdu öylece.

Doğa kadar güçlü olsak yeter,
İnsan bilmez kendini güçsüz sanar.
Doğa sever insanı, peki insan?
Doğayı sever mi bu kadar..