Gün gelir kendi sessizliğimiz
Sararken odayı sokak lambalarıyla
Bir şehir uzanır alabildiğine
Düşleri gerçeği ve insanıyla
Derken hatıralar dökülür dilden
Bakarken soluk bir fotoğrafa
Yüreğim hüzne bürünür
Suskunluğum odaları sarar
Aynada yorgunluğum görünür
Sokak lambaları mahzunca yanar
Gitmek isterim sessizce
Şiirler çığlıktır
Zaman usulca akarken şehirde
Her gün dizelerle yaklaşmaktır şiir
Yürekten sevilene
Şiirler anlatmaktır
Şiirlerle anlattım ömrümü
Şehirlerle insanlara
Kelimelere böldüm hüznümü
Dalıp gittim uzaklara
Gün ışığı uğradı rıhtıma
Sabaha vardı şehir
Yüreğimde demirlerken düşünceler
Yaşananlar geldi aklıma bir bir
Sessizlikte eridi kelimeler
Anlatılmayanlar kapladı her yanı
Soğuk iklimlere benzedim iyice
Yalnızlığın kol gezdiği bu yerde
Zihnimde türlü türlü düşünce
Kalmakla gitmenin ikileminde
Saatle ben de durdum odada
Sonbahar yaprakları
Yollara düşerken
Tutamam gözlerimdeki yaşı
Bu şehirden giderken
Yanaklarımdan dökülür
Hasretin yüreğime uğrar
Yalnızlığın vaktinde
Şehre kanatlanır kuşlar
Günün ilk esintisinde
Uzaklar daha da uzak
Düşlere akarken yüreğim
Şarkısı duyulur hissedilenin
Sonra şiirlere dalıp giderim
Islanır sayfaları defterlerin
Bir soyut resme benzer aşk
Toz pembe bir hayalin içindeyim
Her şey yeniden başlıyor
Sen, her zamankinden daha güzel
Yüreğim her zamankinden daha sıcak
Kuma yazılan bir şiir gibi
Yaşıyorum ışıltılı gözlerini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!