Doğa Şiiri - Emir Bozkurt 2

Bak! Kopan nâralara
Kopan ne varsa,
Yüzüstü kapaklanmış
Bakamadan tekrar arkasına.

Toprakta izin var
Sendelemişsin,
Dizin şimdi toprakta
Parça parça çizik suratında
Hava sıcak, rüzgar çıksa
Dallar sallanmasa, şu an güzeller.

Çamur sıçramış üstüne başına
Sen çamurdan gelmişsin
Şimdi çamur sana
Anne babanın ziyareti,
Büyümüş çocuklarına
Sen yıkadın kuruttun âmâ!
Sürttün ayakkabını taşlara!

Ağaç kabuğunda yaşam
Kovuğunda da
Artık gölgesinde de yaşam
Oturmuşsun kapalı gözlerin
Ağaçlar sıra sıra dizilmiş
Dersteler, yamuk yumuk saçlarıyla
Hiç bitmez mi doğa ananın dersi?
Onlar pür dikkat derse odaklanmışken
İki gergin dal arasında asılı
Gidip gelen salıncak da neyin nesi?

Yaprak büyüdü
Göğü yaran yıldırımın,
İlk damlasıyla
Düştü şimdi sakince avuçlarına
Lokmasını yarım bırakmış,
Böcek ya da karınca.