Doğa Şiiri - Ersin Altun

bir su damlası idim,
geldim dünya alemine
nehir oldum,ırmak oldum
sığmadım yeryüzüne
deniz oldum masmavi
tufanda coştum deliler gibi
bende beraktım bir zamanlar
bana da çamur bulaştırdı insan denilen varlıklar.

bir dağ idim
tepeden bakardım aleme
seyrederdim dünyayı kendi gözümle
hiç bir zaman eğmezdim başımı
aslında ben bile bilmem kendi yaşımı
ormanlar vardı bağrımda
hala kar var mıdır acaba ağrı dağında
umutlarımda büyüktü benim gibi
üzerime kan bulaştırdınız,
bembeyaz hayallerimi çaldınız,
ormanlarımı yaktınız
ey insanoğlu ben baş eğmezdim,
bana nasıl kıydınız.

bir topraktım bu alemde
ey insanoğlu hala yaşarım bedende
çiftçiye umut,
hasrete yol oldum
umut ektiler tarlaya
aş olupta geldim yuvaya
beni bölüşemediler
bedenleri yere serdiler
bunlar yetmezmiş gibi kör betonlara gömdüler.
bende can buldunuz,
birer yürek oldunuz,
güllerimi tek tek yoldunuz.

ey insanoğlu niye bu zarar ziyan
artık gafletten uyan
yok mudur sesimi duyan,

unutma insanoğlu dönüş yine doğayadır.