Doğa Şiiri - Koray Feyiz

tıpkı medyum gibi okuyorum ben de
doğanın tiyatrosunda ölümün tiradını.
ve yeryüzünün çirkinliğine söyleyebileceklerim bir de
yaşamın çirkinliğine yeşil şarkılar yalnızca.

kalbim,içimdeki gök!
saçlarından süzülür masmavi tokası,
ne olur,bu pazar,el ele tutuşup yemeğe çıksak?

ve bırakmazlar seni,her birininsin,
aydınlıksın öyle bir pencere gibi düşünen.
evet,sonsuzluğa vurulmuşluğun kesin,
o şeyler gibi,her bahar tomurcuklaşan göveren;

ve bırakmazlar sana el etek öpmez,barışık dünyanı:
sevinçli,dingin,babacanlaşarak
öyle ki,bazen çekingen bazen kuşatarak,
şarkı olur dilinde zamanla yeşil artık.