Doğaya siper olmuş tepelerden doğuyordu
Zamanın içinde çıngırak sesleri yükselirken
Gökyüzünde mevsimden kaçan kuşların şımarıklığı
Sonbahar ise buğulu camları süslüyordu
İnsan geçmişti bu zamanın içinden
Acıya dönüşen geçmişi anıyorken
Hüzün tükenişin infazı gibiydi
Hançer yarası hangi mevsimden
Güneş çim ekiyordu zeminlere
Yağmur su döküyordu ekinlere
Bu manzaranın garip bir köşesinde
Yar hasret üretmeye el ediyordu
Mevsimler gibi insan da geçse benliğinizden
Baharların hüznü yara tutar en derininden
Yarınlara el sallasın yemyeşil yapraklar
Güneş her gün doğar aynı yerinden
Önder Karaçay
Kayıt Tarihi : 21.1.2020 17:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sayın Çelebi bey ilginiz ve yorumunuz için çok teşekkür ederim. Derin saygılar sunuyorum
TÜM YORUMLAR (1)