Dizilmemiş Düşünceler Şiiri - Kasım Kobakçı

On binlerce kitabın içinde, aradım seni.
Ellerim, yüzlerce sayfada dolandı.
Özlemi, aşkı, yanmış kalpleri hissettim;
Boşuna...
Dizilmemiş düşünceler, gönlümün beklediği.
*
Adanan hayatlar gördüm, çoğu kez.
Uçurumlardan tüy gibi, süzülen canları.
Gözpınarları, feryatlar, aldırmazlıklara şahidim;
Boş...
Bedenim nasıl anlatsın, sana olanı biteni?
*
Anlat bana, hissiz hislerin kraliçesi?
Nedir bu içimde kopan, tipi boran?
Nasıl bir egemenlik bu, ölümden kaçıracak!
Endişeliyim...
Yazmayı unutmazsam, yine yeterli gelecek.
*
O denli sendeyim ki, başladığım noktayı unuttum.
Gözlerinin buğusunda, ıslandı yanaklarım;
Şiddetli yağmurlar altında kuruttum.
Yıldızlı gecenin, sessizliğinde bir dilek tuttum;
Yarınım olsun gözlerin, yurdum kolların.
*
Binlerce sözün içinde, aradım seni.
Dudaklarım milyon küsur, hikayede gezdi.
Gurbeti, hayali, fırtınalı ruhları dinledim;
Nafile...
Söylenmemiş hisler, ruhumun beslediği.
*
Adanmış yeminler gördüm ekseri.
Kayalıklardan yaprak gibi, savrulan hayatları.
Fırtınaları, çığlıkları, umursamazlıklara şahidim;
Anlamsız...
Benliğim nasıl anlatsın sana, olanı biteni?
*
Söyle bana, renksiz hislerin hanımı?
Nedir bu içimde esen, fırtına kasırga?
Nasıl bir saltanat bu, hayattan uzaklaştıracak!
Ürperiyorum...
Anlatmayı unutmazsam, yine kafi gelecek.