Diyorlar ki her şeyin bir sonu var

Diyorlar ki Her Şeyin Bir Sonu Var

Diyorlar ki her şeyin bir sonu var,
O zaman neden hiç dinmeyen yaralarım var?
Yüreğimden söküp atamadıklarımın,
Acısını ve pişmanlığını yaşadıklarımın
Neden ne sonu ne de benden gidesi yok?
Bazılarının yaptıkları ne vicdana ne insanlığa sığar,
Kimi umutları yıkar, kimileri hayalleri çalar,
Neden her gün sonu gelmez açılar doğar,
Kime sarılsak neden hep yakıp yıkar?

Diyorlar ki her şeyin bir bedeli var,
Ömrümüzü verdiğimiz hatalarımızın
Daha ne kadar bize çektireceği var?
Her gün akıttığımız o gözyaşlarımızın
Acaba ne zaman bitesi var?
Bedelini yarınlarımızı vererek ödediğimiz
O karanlık gecelerin ne zaman aydınlanası var?
Her gülüşümüzde saklı bir açı var,
Umudumuzun tükendiğinin bir izi var,
Neden sonu gelmez dertlerimiz,
Hiç kabul olmayan dualarımız var?
Mutluluğun üstünden süzülür gideriz hep
Neden hayatımız bir damla huzura
Bu kadar uzak ve yabancı?

Diyorlar ki her zorluğun bir kolaylığı,
Her yokuşun bir de inişi var.
Neden peki, umutsuzluk bizde hep
Üst üste koyar?
Herkese doğan o güneşin
Neden hep gölgesinde kalırız?
Bir arpa boyu yol alamayıp
Neden olduğumuz yerde hep sayarız?
Kimseye yaranamadığımız bir yana dursun,
Neden insanların gözünde hep kötü olur,
Sevdiklerimiz tarafından hor görülürüz?

Diyorlar ki yarınlarda saklı umutlar var,
Bizim kalbimize saplı derin bir hüzün var,
Paramparça olmuş bir yaşam,
Her karesinde yar dediğimizin yarası var…
Dünyanın artık gözümüzde solmuş bir resmi,
Geçmişin ödemekle bitmeyen hataları var.
Ve en kötüsü de kimse dönüp kendine bakmıyor,
Seni ben yaşamaktan soğuttum, yıktım demiyor.
Hani bir ihtimal diyorsun ya hep,
İşte, insan hep böyle kendini kandırıyor.
İşte, insana en çok da bu koyuyor.

Yaman Karaca