‘’Vicdanın sesi’’ diyorlar
Bu ses, ağızdan mı, dilden mi?
Yoksa bir aletten mi?
Bu sesi nasıl dinliyorlar?
Dinleyen kulaklar özel mi?
‘’Vicdan Tanrı’nın tatlı fısıltısı’’ diyorlar
Fısıldıyorsa eğer kulaklara,
Demek; başkası duysun istemiyorlar
Gizlenen bir şey var ardında…
İyi anlaşıyor eski ve yeni tanrılar…
‘’Vicdan küçük burjuvanın dinidir! ’’ diyorlar
Ah şu küçük burjuvalar
Egoları ne kadar da kabarık
Hem kul, hem tanrı oluyorlar
Deniz anası gibi… Dik duramıyorlar
Merkez kendin olunca
Hangi gözle bakarsan
Vicdan orada anıttır
O vicdan çoğu zaman
Vicdansızlığa tanıktır.
Kayıt Tarihi : 14.1.2013 14:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!