Diyor Uyanık Şiiri - Veysel Şimşek

Perde olur gözlere gözleri bayar,
Noksan kabul etmez hemende cayar,
Beleşden onun bunun sırtından doyar,
Sirke baldan tatlı diyor uyanık.

Kul hakkı yer hiç düşünmez ölümü,
Hüsran olur uyanığını filimi,
Tutsa elimden alamam ki kolumu,
Hep bana hep bana diyor uyanık.

Aslında uyanık aptalın hası,
Ölene dek silinmez gönlünün pası,
Nedir bu telaşı ne bu çabası,
Helal haram demeden yiyor uyanık.

Gönlüm razı olmaz haram yiyemem,
Bende uyanığa adam diyemem,
Uyanık dünyada kalır han hamam,
Umrumda değildir diyor uyanık.

Hep bana der başkasına paylamaz,
Abur cubur ile gönül eğlemez,
Alda şu da sana diye söylemez,
Daha bana varmı diyor uyanık.

Bir bilse uyanık haktır adalet,
Ne anlar uyanık cahil cehalet,
Sonu hüsran olur çeker sefalet,
Belkide pişmanım diyor uyanık.

Almayı çok sever vermeyi bilmez,
Çıkarına ters düş yüzüne gülmez,
Kurumuş vicdanı imana gelmez,
Yokmu başka yokmu diyor uyanık.

Bu dünya doludur dolu ganimet,
İnsanlara paydır olan hep nimet,
Azcık uyanıkda olsa merhamet,
Umrumda değil der yiyor uyanık.

Veysel der; Neyleyim uyanık seni,
Yoktur uyanığın imanı dini,
Düşünmezki sual vereceği günü,
Umrumda değildir diyor uyanık.