Diyor Ki Gel Bana Şiiri - Celal Bahar

Diyor ki gel bana,
Şifa olurum yaralarına.
Oysa biz dermanı,
Derdi verenden bekleriz.
Hakkımızda hüküm her ne ise,
Ancak onu kabul ederiz.
Ölümse ölüm,
Hayatsa hayat,
Her şeyi ondan isteriz.
Ayrı kollarda uyumaktansa,
Aynı toprakta yatmayı dileriz.
İhaneti bilmeyiz,
Layık mıdır düşünmeyiz.
Sadece severiz,
Bir de sevilmeyi umut ederiz.
***
Diyor ki yetmedi mi bunca çile,
Gözlerimin önünde eriyorsun bile bile.
Oysa elin gördüğünü o da görür biliriz.
Hala şifa olmuyorsa,
Bir hikmeti vardır deriz.
Hala yaramızı sarmıyorsa,
Bu güne de şükrederiz.
Ya olmasaydı,
Ya bu gönle düşmeseydi,
O zaman dünya kaç para ederdi.
Yaşamak zulümden başka neydi.
Para pul, mal mülk neye yarardı.
Öyle ya;
Aşkı bilmeden önce,
Bizi mutlu eden ne vardı.
Güneş bile gözümüze,
Kömür gibi karaydı.
Ay desen ha yoktu ha vardı.
Bize anlam katan,
Gönlümüzdeki sevdaydı.
***
Diyor ki bunlar iyi de,
Keşke hak edeni sevseydin.
Her şey neyse de,
Bari biraz da sen sevilseydin.
İnat etme gel,
Ben seni ondan çok severim.
Hiç olmadığın kadar,
Seni mutlu ederim.
Oysa biz çilenin kendisiyiz.
Oysa biz acının zirvesiyiz.
Bu yolu kendimiz seçmişiz,
Geri dönmeyi bilmeyiz.
Gönlümüzün tek bir sahibi vardır,
Başkasına vermeyiz.
Demeyin bundan sonra,
Bana hiç bir şey.
Çünkü bu sözleriniz,
Bana küfür gibi bir şey...