Diyor Şiiri - Mehmet Çoban

Sevginin gücünün kapitalizmin çıkarları arasında kaybedildiği günden beri
Sözlerimin ortasında bombalar patladı, gözlerim yok oldu, kayboldu feri

Tüketim ekonomisinin patronları, milyon dolarlık propagandaları ile
Bütün alışveriş merkezlerini, tıka basa doldurdular bile
Sevgisini aldığı küçük büyük hediyelerle belli etmek gayretiyle
Yanıp tutuşan, kapitalizmin tüketicilerini, teknolojinin bütün imkanları ile
Çağın alışveriş merkezlerini doldurtup paralar harcatırken
Akıl edip, kapitalizmin çıkarlarına dur diyecek insanlar olacak mı diye düşünürken
İnsanca sesler ne yazık ki kaybolup gidiyor, akıllar propagandalarla erirken

Yaşam maliyetini hesap eden var mı bilmiyorum
İnsan yaşamı kaç kuruş eder, kaç kuruş etmelidir? Düşünüyorum
Çerçevesi çizilmemiş yaşam standartlarının çerçevesini kapitalistler çiziyor
İnsansa sanki kör kurşun gibi, atıldığı yöne bilinçsizce gidiyor
Para yoksa ucuz krediler, olmadı geçilen kredi kartları şişiyor
Peki, kazanan kim oluyor? Sevgi mi, yoksa kapitalizm mi? Akıl düşünüyor

Bu satırları okuyanlar haklısın diyorlar belki içlerinden
Kapitalizm çıkarlarına sevgi adına ceplerini boşaltırken

Bilinçli insanı düşlediğimde, aklını, kalbini kullanıp etkilenmeyen
Kapitalizmin çıkarları uğruna kendini kaybetmeyen
Çıkarcılar üç kuruş kazanacak diye borçlara girmeyen
Ne yapması gerektiği konularında kendisi karar veren
Diye düşlüyorum, bilinçli insanı, belki yanılıyorum ben
Belki çağın bilinçli insanı, şuursuzca tüketim ekonomisine evet diyen
El ne der, sevdiği ne der diye, düşünmeden çıkar değirmeninde eriyen
Bilmiyorum işte, henüz kalbim, aklım, benliğimdi henüz netleşmeyen

Kalbimin derinliklerinden bir ses, çıkar değirmeninde erime diyor
Aklınla, kalbinde, bütün bedeninle, karşılıksız sev diyor
Güdümlenmiş kör kurşun gibi, tetikleyen ellere bağlanma diyor
Karanlıkta vızıldayan bir ses, bir soluk olma diyor

15.02.2011 - İzmir