Diyemem ki Şiiri - Özdemir Koca

Alırda götürür bir kuru bulut,
Haksızlık edene kal diyemem ki,
Bazen şahlanıyor ruhumdan umut,
Gideceksen buyur yol diyemem ki.

Arif olan anlar ta en başından,
Kimseyi alı komam dünya işinden,
Başı derde giden dost kardeşimden,
Sana da sarılır kol diyemem ki.

Şiir yazarım anlatamam derdimi,
Sormam ikiye mi verdi, dördümü,
Terk eylemem vatanımı yurdumu,
Beni boş dünyaya sal diyemem ki.

Hayallerim uçar göklerden inmez,
Kolum uzaktadır kendime gelmez,
Yar derdimi sormaz, yaramı bilmez,
Kanıyor yaram bak sar diyemem ki.

Geçti gitti gençlik , geldi yaşlılık,
Bu dünyadan elimizi sildik, yıkadık,
Duamızla sığındık Allah' a artık,
Başka çare varsa bul diyemem ki.

Gayri istemem ben köşkü, sarayı,
Korusun Mevlam elimizde kalanı,
Sevmem bilirsin ben hiç yalanı,
Gideceksen buyur yol diyemem ki,

Özdemir şiirine dost davet eder,
Bazen dert anlatır, bazen de keder,
Heder etti dünyan beni derbeder,
Sana gitme yanımda kal diyemem ki.

07.04.2023