Sır Kaldı Şiiri - Atilla Ertuğrul

Ağustos ayında ruhum üşüdü
Diyemedim kimselere sır kaldı
Hayellerim prangalı yaşadı
Diyemedim kimselere sır kaldı

Gülüşümde korkuları gizledim
Bir yavrum diyecek sözü özledim
Çile çektim sızım sızım sızladım
Diyemedim kimselere sır kaldı

Kırılmıştı tutunacak dallarım
Çıkmaza çıkmıştı bütün yollarım
Izdırap içinde geçti yıllarım
Diyemedim kimselere sır kaldı

Aydınlık şafaklar sökmez olmuştu
Bu beden bu yükü çekmez olmuştu
Kurumuş göz yaşım akmaz olmuştu
Diyemedim kimselere sır kaldı

Bende bu dünyadan bıktım usandım
Her yüze güleni dost olur sandım
Nemrudun yaktığı ateşte yandım
Diyemedim kimselere sır kaldı

Bu Şeyrani ağlayamı gülemi
Çektiğini yazamıyor kalemi
Yıllar yılı sakladığım elemi
Diyemedim kimselere sır kaldı