Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yüreğine sağlık değerli hocam kaleminizden anlam dolu harika bir eser okudum kaleminiz daim olsun tebrik eder hayırlı çalışmalar dilerim Allah’a emanet olunuz esen kalınız.
Değerli üstadım, bir birinden güzel ve bir birilerinden değerli yorumlarınızla şiirlerime sunduğunuz katkı ve şahsıma verdiğiniz destekten dolayı çok teşekkür ederim. Okuyan gözlerinize yorum yazan ellerinize sağlık. Selamlar ve saygılarımla
Maziyi anarken titrerse dilin,
Merhaba demeye varmazsa elin,
Dertlerden iki kat olsa da belin,
Her şeye bir kader diyelim gitsin.
her şeye bir kader diyelim gitsin demesek de elimizden bir şey gelmez
Bazı yaşanılan haller için hocam tebrik ederim saygılar sunarım
Değerli üstadım, bir birinden güzel ve bir birilerinden değerli yorumlarınızla şiirlerime sunduğunuz katkı ve şahsıma verdiğiniz destekten dolayı çok teşekkür ederim. Okuyan gözlerinize yorum yazan ellerinize sağlık. Selamlar
Bir sevdaya tutulunca gönül
duygular da şiirdeki dizelerden
böyle taşar elbette.
Tebrikler.
Esen kalın.
Değerli üstadım, bir birinden güzel ve bir birilerinden değerli yorumlarınızla şiirlerime sunduğunuz katkı ve şahsıma verdiğiniz destekten dolayı çok teşekkür ederim. Okuyan gözlerinize yorum yazan ellerinize sağlık. Selamlar
gitsin dsenizde biryerlerde izikalıır dostkalem giden gidyorda zizbizde kalıyor kutlarım
Sessizce gönlünü sararsa hüzün,
Yaş dolmasın sakın o güzel gözün,
Sen bahar beklerken gelse de güzün,
Geçmişe bir çizgi koyalım gitsin.............//
Sanki mazinin o tozlu raflarindan indirilip,hatirlanipta tekrar calinan o eski genclik yillarimizin hasret sarkilari gibi,degeri durdukca sarap gibi yillanmis,oldukca duygulu,ahenkli,akici cok güzel bir ask siirini keyifle okudum.Kalemine yüregine saglik,Muhammet kardesim, selam ve saygilarimla.. ++ant
Sessizce gönlünü sararsa hüzün,
Yaş dolmasın sakın o güzel gözün,
Sen bahar beklerken gelse de güzün,
Geçmişe bir çizgi koyalım gitsin.
----yüreğinize sağlık harika dizeleridi
Sessizce gönlünü sararsa hüzün,
Yaş dolmasın sakın o güzel gözün,
Sen bahar beklerken gelse de güzün,
Geçmişe bir çizgi koyalım gitsin.
_____Yüreğinize sağlık .. Geçmişe mazi derler ya ..ama mazide kalana da hürmet ediyor gönül ..yinede kıyamıyor ona şiirde yaşatıyor..Kutlarım Muhammed bey ..+10
nicelerine
Mazide yaşanan çeşitli duygulardan bir kesit.Çok hoş anlatım.Kutlarım sizi
Muhammet bey.
Bazen suyu yatağında akışa bırakmak ve onun mecrasında seyretmek gerekiyor elbette...Kutluyor,saygılar sunuyorum...
Maziyi anarken titrerse dilin,
Merhaba demeye varmazsa elin,
Dertlerden iki kat olsa da belin,
Her şeye bir kader diyelim gitsin.
-------Muhammet bey geçmiş bazen hatırlanınca insan duygulanır şiirini okuyunca biraz kendimi buldum şiirde ne desek boş diyelim silelim geçmişi bu nefis şiirinizi ve sizi içtenlikle kutlarım saygılar sunarım.
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta