Diyarbekirli Olmak Şiiri - Atila Yalçınkaya

DİYARBEKİR

İnsanlığın evveli, aslen Diyarbekir’li,
Buğdaya, Çayönü’nde değmiş insanın eli,
Davut un devrindendir Cami’lerin temeli,
Ne büyük bir servettir Diyarbekir’li olmak.

Her Devrin bir izini taşıyor Kutsal Şehir.
Her yaşama can vermiş, Dicle nam Ulu Nehir,
Etrafına dizilmiş yüzlerce Asil Şehir,
Ne büyük bir kazançtır Diyarbekir’li olmak.

Peygamber yaşamış Şehrin dört bir yanında,
Âdemin kanı vardır her mukimin kanında,
Bin yıl öncenin izi, evinde, eyvanında,,
Ne büyük bir Devlettir Diyarbekir’li olmak.

Enüş Peygamber gelmiş, bilinmiyor geçmişi,
Her küçe de bulunur Eren ile Derviş’i,
Yön vermiş kavimlere, barış olmuş her işi,
Ne büyük bir sevdadır Diyarbekir’li olmak.

Sahabiler yatmakta duruyor başımızda,
Gelip gören şaşıyor Şehri haddi zatında,
Nakıstır cümlelerim vasfı tafsilatında,
Ne büyük bir şereftir Diyarbekir’li olmak.

Anlatmakla bitmiyor Kutsal şehrin mazisi,
Kimler bulunmamış ki; Şehitleri, Gazisi,
Her daim mutluluktur şehrin alın yazısı,
Ne büyük bir lütuftur Diyarbekir’li olmak,

Zülküf ile Elyasa aha yatar şurada,
Nice kavim yaşamış, barınmış gerçek Sur’da,
Eski yeni sayılır, Onun vasfı yanında,
Ne büyük bir izzettir Diyarbekirli olmak,

Kitaplara sığmıyor Kadim Şehrin tarihi,
Kem bakanlar okusun bu tarih-i Sarih-i,
Hünermendi sayılmaz, binlerledir bedihi,
Ne büyük bir sıfattır Diyarbekirli olmak.

Cömerttir insanları gezilir içi, dışı,
Kolkoladır her inanç,barıştan yana düşü,
Erbabına havale etmek lazım bu işi,
Şehrine yazdı bunu Pasuri adlı kişi,
Çok büyük bir onurdur, Diyarbekirli olmak.

Şiir Atila Yalçınkaya
05.06.2020