Diyarbekır Uşaxları Şiiri - Sinan Karakaş

DİYARBEKIR UŞAXLARI

Diyarbekır uşaxları,
Nasıl sevsın yavşaxları,
Ayaxlarında şalvarlar,
Belde acem kuşaxları.

Çagıriyam Mehemeyı,
Seviyem kekı dımeyı,
Baykuş maykuş üstümızde,
Unıtmışıx bız gülmeyı.

Güneş dogi, ışıx vırmi,
Bıze baxan bızı görmi,
Büyük müyük hek getıre,
Kımse halımızı sormi.

İş ariyıx işımız yox,
Aş ariyıx aşımız yox,
Bu ne zalım bi zemanmış,
Bext ariyıx bextımız yox.

Köylı kaçtı şehre geldi,
İşsızlıx içimı deldı,
Kımsesızlıx sehepsızlıx,
Başımızı öne egdı.

Kerejdag da ses çıxarmi,
Dijle bılr xızlı axmi,
Bıze baxacax olanlar,
Kardaşları gıbı baxmi.

Sabır diyerax bekliyem,
Belkı bi xayır var diyem,
Bıle devam ıdecaxsa,
Ben oynamax istemiyem.

Soriyam sız anli mısız,
Sözlerı mı dinli mısız,
Bılın kı bız çox inliyıx,
Bızım için inli mısız.

Ben Diyarbekır uşagı,
Yapmayın bıze kaşagı,
Geçmışte bız yuxardaydık,
Şımdı düşmışıx aşagı...................İNSANİ