Diyarbakır Şiiri - Leyla Özercan

Binlerce sevdaya tanıklık etmiş bir nehir:Dicle,
Binlerce sevgiliyi bağrına basmış bir tarih:Diyarbakır
Surların koruyup,sevgiyle kollarını beline doladığı bir şehir.
Her kapıdan gelen konuklara kucağını açan,
yüreğini açan sıcak dost.
Tarihin büyüsünü bir tütsü gibi üzerinde taşıyan Diyarbakır.
Her bir köşeye sinmiş geçmişin kokusu ve izleriyle
özel bir şehir.
Bütün diğer zenginliklerin,yanında fakir kaldığı bir tarih
Doğanın cömertliği karşısında,benliğini yitiren insanlık
El değmemişliği yaşamak için can çekişen güzellikler
Küçeler,eski evler,konaklar,camiler,kiliseler…
Yaşama savaşı veren bir tarih gölgede kalan.
Hefsel Bahçeleri’nin yeşili türküleri renklendiren,
Dağ Kapı’nın güzel taşları,hareketleyen sazın tellerini
Mardin Kapı’nın büyülü şen havası,davulun tokmağını
coşturan..
Hasanpaşa Hanı’nın kilimleri doku doku
zurnanın ezgisine işleniveren.
Cahit Sıtkı’nın dizeleri yürekleri eriten,
bakışları buğulayan.
Meryem Ana Kilisesi’nin eskimiş çan sesleri
Süryanileri ansıtan…
Düşlerde,türkülerde,ezgilerde ve şiirlerde
yaşayan bir kent Diyarbakır.
Tarihten bugüne köprü olan,
Yüreklerden yüreklere ezgi olan
Saz olan,söz olan,türkü olan Diyarbakır.
Yaşanan ve yaşanacak olan anılarda
Geçmişin sıcak soluğunda,yürek ezgilerinde bir kent.
Göçlerin hazin ezgisine inat; karpuzun mutlu türküsünün,
mutlu bestecisi Diyarbakır..
Yüreklerden yüreklere,bakışlara,gülüşlere,hüzünlere
Tüm kapılarını açmış,yeni konuklar ağırlamayı bekliyor
Yeni konuklara,yeni konulara,yeni sevdalara…

(Diyarbakır)