Diyar-ı Gül Şiiri - Adem Karafilik

Bizim buralarda
yalnızlığın adı
gece ve gök boşluğudur
ve buralarda insanlar
biraz buruk
biraz hüzünlüdür

ama yüreklerinde
bir türlü harekete geçiremedikleri
umut kıpırtıları vardır
intihar sözcüğü yoktur buralarda

ağaçtaki tek çürük meyve
solan kırmızı bir karanfil
güneşi örten kara sis bulutları
hüzünlendirir bizi

herkes şairdir
şiir yazamaz
çünkü şiir yüreğimizdir

kadının
erkeğin
çocuğun
yürekleri iki parçalıdır
bir yanı buzul
bir yanı ateş
yan yanadır
buzul ve ateş göğüslerde

ağıt makamında aşk türküleri söylenir
göz yaşlarımız şifa veren maviliktir
bir yanımız uçsuz karanlık
bir yanımız sonsuz ferahlıktır

bizim buralarda
evler çatısız
ocaklarsa bacasızdır
rasgele söylenmez sözler
kavramlar rasgele kullanılmaz

bizim diyarımız
keşfedilmemiş gülistandır

suyu zemzem
rengi amazonların yeşilidir

turnalara türküler
bülbüllere şarkılar söylenir

bahar müjdecisidir diyarımız
küfrü dize getirendir sabrımız
şükrümüz çöllerde yeşil vaha
buzullarda güneştir fikrimiz

çığlıklar sessizdir
zamanın bir köşesinde

ellerimiz gökyüzünde
sevdalıdır yüreğimiz
Hak’ ka sevdalı.