kötülüğü kekelerken günün yayılması umutsuzluğunda
ölümü hecelemeyi göze alır ürkek kuşları son çocukluğunun
sakalları yaşlı bir aynanın karşısında kendini anlamsızlaştırırken
macerasızlığın kendini kötü ve önemsiz hissetmesi
şimdilerde anarşist bir savurganlığa mahkumlaşır
bütün savunmalar ara geçişlerde
ölümle yaşam arası ama yaşamak değil bunun adı
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Şiir dendiğinde İmge denir ama imgelem unutulur ,Yaşarken bulunduğumuz noktaya gelişimizdeki kendi sorumluluğumuz gibi. Ve biz biz olmaktan şiir kendisi olmaktan çıkar sayfalar arasında köşe kapmaca oynarken.
Şiir okudum teşekkür ederim.
Saygıyla.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta