Divaneden Divaneye Delice

İnsan sevmeli elbet..
Hiç durmaksızın ve kendini çok çok aşan yüreklilikle sevmeli.
Ki ötekine dengeler kurabilsin atılan her adım.
Ve bir diğer yaban sanılan neymiş anlaşılabilsin
Saplandığı kımıltısızlıklardan hayatı kendine cesaretlenen.
En az karıncalar,
Kelebekler,
Serçeler,
Ve mayıs çiçekleri kadar hiç değilse sevmeli hayatı insan...
Deli..
Divane mi divane...
Ki dünya neymiş
Kendi aynasından bakarak
Bulup
Görebilsin güzelliği

Seyfi Karaca........Mart / 11