Divane Aşık Gibi Şiiri - Kadir Karakulak ...

Gölgelerin karanlığına saplanan hançer yarası gibi.
Hep ışığında oynarken,yine yorgun düştü arzularım.
Zaman tahtasında hasretimi kazıdım,hülyalar misali.
Bir kıvılcımın hasretiyle yandı, hayalimde sobalarım.

Hep şahikalarım oldu,dumanlı zirvelerde umutlarım.
Yele hasret kalan seher gibiyim,gecenin koynunda.
Çilem diye,aşkıma gömdüğüm sevdamdır acılarım.
Dertler sürünen gölgeler oldu,ağladığım yollarımda.

Yaren tozundan ağlayan,ey gönlün virane sarmaşığı.
Buselerin gülleri soldu,tutunduğun dallar kurudukça.
Gönül bağında harabeye dönmüş,yalvaran her aşığı.
Her rüzgar susturur sanma,diller kulağa konuştukça.

Gönül postundan dertleri yoldum,divane aşıklar gibi
Tüylerinde dertlerimi hep uyuttum,sarmaşıklar misali.
Muhabbet gölgesinde seyrettim,aşıkların her çilesini.
Ağlayan ocağımda söndürdüm,her sevginin öfkesini.