Divane Aşık Şiiri - Atila Yalçınkaya

Seni kim soracak divane aşık,
Halden hale giren “huyun” var senin.
Söylediğin sözler karmakarışık,
Diyebilmirem ki “buyun” var senin.

Bir insan gel dedi, o da Mevlana.
Nedir avucunda sevgiden yana,
Değer vermezmisin saz olmayana,
Hiçbir şey bilmezsen “toyun” var senin.

Gönül çağlamazsa, sazlar neylesin,
Yürek dile gelir, sözle söylersin.
Kendi nefsine mi hizmet eylersin,
Dostu düşman eden “huyun” var senin.

Atila der; Banadır bu nasihat,
Kem laf ise nefsimdendir kabahat,
Gönül hak yolunda olursa türap,
Belki bir kurtuluş ”yolun” var senin