Divana Oturan Adam Şiiri - Müzeyyen Önder

Ey İstanbul’un seçilmiş hikâyesi
Milletin iradesine kurulan tuzak
Adaletin, cesaretin yüreği oldun
Karanlıkta dalgalanan bir bayrak.

Şehrin sesi oldun dik yokuşlarda
Taş sokaklarda yürüdü,yalınayak çocuklarla.
Alın terinde halkın duası
Kulağında ezan,yüreğinde vicdanın yarım adası.

Çok geçmeden sarılan yaraların
Merhemi kimin elinde saklı
Kimi bekledi bu ışığı yıllarca
Kimi de umudu unuttu karanlıkta.

Divana oturan adamın
Saltanatı akılları şaşırttı
Ne sarayı, ne de altın tacı
Sade bir gülüşü hafızalarda kaldı.

Yalnızca seçilmek değil mesele
Hangi yara hangi kuytu köşede
Zulmün öfkesine karşı duran halka
Omzuna yaslanan için dik dur ayakta.

Şunu da unutma
Halkın gözlerindedir yansıma
Her kelam, bir duadır
Ve her direniş, bir adım...

Mor Karanfil