Divan Şiiri Ne Vakit Bahar Gelse Hazanı ...

Senki ne vakit bir bahar olsa hazanı sorarsın gönül,
Ben göklere dur demeye tutmak istesem, hezanı ararsın,
Bir mola versem ıstıraptal kurtulmaya bir an,
Orada tutuşup ta benden evvel yandığına şahit olurum gönül,
Senin emrine tabiyim,emretki, ben bir tutam ot olurum yanmaya gönü
Ey semanın yanıma bıraktığı tel, tel zülüf örgülerinde adının yazıları,
Bunca gama, kedere nasıl dayanıyor bilmem bendeki gönül,
Sence doğrumudur bu ahvalim belki seraptı diyesim gelir,
Serabın alevleri arasına kazılan kuyuların suyu sendedir gönül,
Ben de zahir bu feryad ile bir bilinmez diyarda zahit olurum
Çadırına boşa akseden semanın altında nalan-ı vahitsin gönül,
Bana neden bu kadar kastedersin, ahu vaha sardın bu ömrümü gönül
Seninle hangi cenk ovasında cidal eylemedim?
Beni kaç kere yendiğini sanarak, hangi menzilden hücum edersin?
Her seferinde yer ile yeksan olmadınmı, yine nasıl kıyama durursun?,
Ben nefsin şerbetine zehrin damladığını bilmeden birden içerken,
Aklettiğim, bu dünyada sen çoktan bir zahirde perdesin gönül,
Gayri ahirde bir berzah kispetiyle tuğyan edince felek,
Fakat neylerim ki sen huruç ederek, çıkardın mülkü- metrukeden beni,
Bana zehri amber koklatarak mestedip te, ömrü sebilde,
Kara sevdama yar oldun ahirde gönül,
Nerde bir güzele karşı gelsen, orada tarümar olursun,
Sen istemesen de yana yana köz olur o viranda kalırsın gönül,
Hiçmi şeb-i aruzun yok, orada semazen olsanda cismi cemale dönsen?
Bir gün yüzün güldüğünü gören olsada kara taşlara ak yazı yazılsa adın,
Mukaddem güneşin ihramiyle sabah gezerken Hızır'ı görsen,
Ondan medet beklerken yüzün güldüğünü sananlar olur gönül,
Vaktaki bir kışlakta, baharın hayaliyle ufuklara bakar,kalırsın ,
Ne çare bir sitemkar ehlinde damla damla topraklara akarsın gönül;

Enver Ünver
23.3.2018
23.14.