Divan-ı Aşkın Sırları Şiiri - Kara Çocuk 2

​(Vezin: Feilâtün / Feilâtün / Feilâtün / Feilün)

​(1)
Ey gönül, sanma ki her dem sana cânân olur,
Her tebessümde görünen, sâdıkâne yâr olur;
Ben seni bekler iken âhım semâya var olur,
Nâr olur, nûr olur, aşkınla dil bî-zâr olur.
​(2)
Sensiz her demde gönül bir harâb-ı hicrân olur,
Geceler bağrımda sükût, derde tercümân olur;
Aşkına boyun eğen bu dilde bin derman olur,
Kan olur, yaş olur, bir gün yine bahârân olur.
​(3)
Bir gün dönersen eğer, hüznüm heder olmaz cân,
Dönmesen de bil ki aşkın, bende dâim kâr olur;
Hasretin her lahza içimde bir sırr-ı ezhâr olur,
Var olur, yok olurum; vuslatınla nev-bahâr olur.
​(4)
Ruhuma her demde sinen nâle-i üftâde olur,
Aşkının rüzgârı eser, gönlüm ona müstağrak olur;
Bir tebessüm yüzüne değse cihan şâdân olur,
Âh eder mâtemde kalbim, aşkınla revnâk-dâr olur.
​(5)
Bir nazarın kalbime nûr-ı ezelden rahmet,
Bir kelâmın gönlüme sır ile dolmuş hikmet;
Sensiz iken her nefes, her gece binbir mihnet,
Gel ki feryâdım sana cânımla inkıyâd olur.
​(6)
Âşıkın hâli budur: her telâşın secde olur,
Hicranın bir hançer iken tende gül gonca olur;
Sende bulur kalb-i pür-hûn bir nûr-u evvel,
Aşkının şerbeti içtikçe gönül sâf olur.
​(7)
Ben senin aşkında bir bende-i dermansızım,
Kahrın da hoş, lutfun da hoş; böylece bî-gümânım.
Sensiz olan her heves gölgede kalmış yazım,
Bir adın geçti mi bak gönlüm ne hoş güftâr olur.
​(8)
Yâr olup gelmez misin, dilden dökülmüş bin nida?
Seni bekler her gece, her demde mahzûn bu duâ;
Adını andıkça gönlümde açar bâb-ı safâ,
Bir anın bin ömre bedel, böyle bir ikrâr olur.
​(9)
Hicranın, derdim iken, bende bir rahmet doğurur,
Sensiz esen her rüzgâr gönlüme kasvet doğurur;
Yâr olup bir kez görünsen içime cennet doğurur,
Gör ki bir anlık nigâhın âlemleri ihyâ olur.
​(10)
Gamzelerin hükmü geçer, ben kul olurum ferdâya,
Senin aşkın yazılır levh-i dil-i şeydâya;
Bir nefesin uğrasa nâlemlerim semâya,
Âh eder her zerrem, aşkınla bir mısrâ olur.
​(11)
Gözlerin bir devr-i rahmet, bir hakîkat aynasıdır,
Kaşının her kıvrımı bir sırr-ı Hak âyinesidir;
Gülüşün bir kimyâ-yı aşk, gönlümün şifâsıdır,
Bir tebessüm yollasan cânımda bin bahâr olur.
​(12)
Sen ki gönül tahtımın sultân-ı ser-bülendsin,
Sözünle titrer felek, bakışınla âlem sensin;
Aşkınla her demde var, aşkınla yok hevesimsin,
Bu cihanda her ne varsa sende bulur, pâyidâr olur.
​(13)
Âh ki her an seni özler bu gönlün her mahremi,
Aşkının her kıvılcımı yakar rûh-u âlemi;
Sensiz iken bir çölde kaybolur günün merhemi,
Aşkınla şâd olurum, sensiz gönül bî-zâr olur.
​(14)
Hüznümün her zerresinde bir sen varsın ezelden,
Gam damlar her mısrâma, ateş düşer her telden;
Ey gönül kıblesi, sen gel ki ferahlık gelir dilden,
Gel ki âhım semâda pervâz eder hünkâr olur.
​(15)
Ne seher kaldı, ne şâm, sensiz geçer her bir dem,
Sensizliğin gölgesi düştükçe ruhumdan elem;
Gel ki bir nefesinle dirilsin bu hasta âlem,
Nûr olur, sürûr olur, aşkınla kalb pür-nûr olur.
​(16)
Bir adı geçse gönülde, titrer zaman, titrer an,
Sen ki gönül mülkümün hem hüzün hem şevk-i cân;
Bir yüzün güldü mü dünya baştan başa devrân,
Gül olur, bülbül olur, aşkınla her yer lâlezâr olur.
​(17)
Her ne yazmışsam sana, kalbimin kanıyla yazdım,
Her sözümde seni andım, sırrı fâş etmezdim;
Aşkımı kalbime mühürledim, asla çözmezdim,
Sen oldun ilhamım, her mısra sana ikrâr olur.
​(18)
Aşkına bende olan, kahrını da hoş sayar,
Her hicranı bir imtihan, her vuslatı bir diyar;
Sensiz geçen her anım eksiğim, yetimim, yâr,
Gel ki bir tek bakışın ömrüme minnet-dâr olur.
​(19)
Ey gönlümün mahzen-i esrârı, ey ruhumun devrânı,
Gel ki seninle bulur kalbim en mübârek şânı;
İsmin yazılsa yeter, silinir hicran fânî,
Bir anın bin ömre bedel, kalbime mihrâb olur.
​(20)
Son beyitte açarım bugün bu gönül sevdâsını,
Sana adadım her nefes, her anın mânâsını;
Bu kaside bitse dahi sürdürür aşk raksını,
Var olur, yok olurum; senle bu dert gülzâr olur.