DiVaN Şiiri - Sinan Karakaş

Çekiştirip dururlar,partiler vatandaşı,
Yılların günahını,gel de vatandaş taşı,
Vatandaşın evde yok,hem aşı hem ataşı,
Yönetenler bakarlar,vatandaşlara şaşı.

Bir parmak bal sürerler,ağzına vatandaşın,
Hamuduyla götürür,görünmez dibi tasın,
Yüzüne hiç bakmazlar,dara düştü mü başın,
Bil ki yabancı olur,en yakın arkadaşın.

Sormana hiç gerek yok,tastamamı müslüman,
İmanını yoklarsan,cüzdandan çıkar iman,
Ateş olmayan yerden,söyle çıkar mı duman,
Bir gün divan kurulur,sorar soruyu Rahman.

Duymadıysan diyeyim,Peygamberin sözünü,
Hepiniz çobansınız,sözündeki özünü,
Sorumlusunuz dedi,yönettiklerinizden,
Anlamsız geliyorsa,mal bürümüş gözünü.

Bil ki divan gününde,ne sorular sorulur,
Vücudun azaları,şahit diye oturur,
Kameraya alınan,hayatını izlersin,
En hassas terazide,yaptıkların tartılır.

İstersen iftira de,istiyorsan inkar et,
Konjöktörün gereği,gibi sözleri sarf et,
Ne inkarı mümkündür,ne de bir iltiması,
Bir tarafta cehennem,bir tarafta da cennet.