Distopik Senaryo Şiiri - Kasım Kobakçı

Ne de olsa hayat istediğin rüyadan başlamıyor,
İpek dokunuş illüzyonu, atlama hayali,
Sebep olduğu suç ve bitmeyen israf.

Ortalama yetmiş odalı yedi gözlü bir mezar,
Diz bağlarını tutmayan. zaman,
"Bekleyince yavaşlıyor, gecikince hızlanıyor".

Hayatların nasihatidir, ölümün hüzünlü yüzüdür,
Dua, arzu ve nasihat ortada iken,
Biz kimiz ki bizi aramayan, arayıp sormayan.

Kayıtlarla uğraşmak tasarruf getirmez,
Vizyonların omurgasını düzeltecek. zaman,
"Üzgünken acıyor, mutluyken kısalıyor."

Teşekkürler ve yaratılış izi, karakterden galip geldik,
Yaşama sanatı gerçek, yolun hürriyetindeyiz,
Ne yazık ki her kavga, verilecek bir gerçek değil.

Yorgunluk yaygın bir zorunluluktur,
Kör, kalbi doldurmaz. zaman,
"Acı çekerken bitmez, sıkılınca uzar."

Ütopik bir arzu içinde kalan bu distopik senaryo.