Dişli ve Sırat Şiiri - Necdet Cemal Ocak

Aslında sabırsızlık,boş yere helak olmak,
En iyi yolu bence bir fasıla kollamak.
Bir denge var bu çarkta,kendindendir balansı,
Bütün fen toplansa da kaçıramaz ayarını.
Hani demiştim daha evvel,mola verir felek mutlak,
Bizim görevimiz işte,o anı yakalamak.
Olamazsın sen,o muhteşem çarkın bir dişlisinde diş,
Sen kimsin ki hükmetmek istersin? Bu nasıl iş?
Tamamlamadan bir turu,mümkün mü görmek gündüzü.
Nasıl kovalar gündüz? Gece olmadan öbürünü.
Sen kıyamet misin sanki? Gecesiz gündüz olasın,
Ehemmiyetsiz zaman deyip,sorgu suale dalasın.
Yok,yok olmaz.Helak olmadan beklemek gerek,
Tıpkı on altı yıl beklendiği gibi diyerek.
Biliyorum düşünüp bazen,hülyalara dalacaksın,
Bazen de bıkıp,ümitsizliğin kapısını çalacaksın.
Bazen kahrolacaksın,itikadın kaybolacak belki de,
Bazen uyanıp,bir hikmet bulacaksın o dişlide.
Ey sevgili gelecek,geçmişime bak ta yan,
Nasıl bir gidiş ki bu,her gün başka galeyan.
Çalmaz biliyorum,her zaman iki yüzü plağın,
Ne önemi kalır,geçmişi geleceğe bağlayan bağın.
Takıldı mı iğnesi maazallah ne dişli,ne itikat,
Çarkın hükmü gerek o zaman,geçilsin diye sırat.

9.6.1988/İstanbul