Dişler Dili Döverler Şiiri - Mehmet Cüryani

Fil Suresinde ilk ses,
“Fiy” ritminde tizliktir.
Bir taş mı uçan nefes,
Belki kordur, çeliktir.

Füzelerin uçuşu,
Hengamında çıkan ses.
İşte ebabil kuşu,
Taş ile bulur adres.

Konuyu bilirsiniz,
Ebrehe yıkmak için.
Kabe’yi etmeye düz,
Ordu toplar pek çetin.

Ama ordu Kabe’ye,
Yönelince ebabil,
Hem de yüzler, binlerce,
Orduyu eder zebil.

Küçük pişmiş tuğladan,
Kurşun misali taşlar.
Vurur geçer vücuttan,
Ölüm, korku, telaşlar..

En son hepsi serilir,
Yerle bir olur ordu.
Kim güçlüymüş görülür,
Cezasın bulur ordu.

İşte bu mühim olay,
Anlatılırken dişler.
Dil üzerine kolay,
Yapar ser sert inişler.

Adeta dizi dizi,
Dişler ebabil taşı,
Misali döver dili,
Anlatır bu savaşı.

Böylesine bir beyan,
Asla görülmüş değil.
Diş ve dilde de ayan,
Hadisede ki şekil.

Kim sözü söyler iken,
Diş ve dili düşünür.
Ama her şeyi gören,
Sözü uygun düşürür.

Sekmez hiç kelimeler,
Hepsi hizaya gelir.
Adeta “Allah bir” der,
Tekbir tekbir dizilir...