Dışlanmış Adam Şiiri - Veysel Şimşek

Doğruluk dürüstlük para etmiyor,
Düşersen dostlar elden tutmuyor,
Nankör ahbablarım gelip gitmiyor,
İşte buna derler dışlanmış adam.

Olsaydı varlğın seni arardı,
Bulamazsa nerde diye sorardı,
Tapma para pula ne gerek vardı,
Varsa elinde yerler dışlanmış adam.

Anladımki dünya yürür varınan,
Dostlukla ahpablık olmaz zorunan,
Tek kalırsın olmaz sana yerinen,
Lanet olsun derler dışlanmış adam.

Dışlanmış adamdır dürüst insandır,
Tok sözlü temiz kalp garip bir candır,
Kör olmuş vicdanlar sebep bundandır,
Dışlıyan nankörler dışlanmış adam.

Dostlar düşman olmuş dostu hak olmuş,
Hal hatırı sormaz dostu yok olmuş,
Zalim dünya yalancılar çok olmuş,
Doğru dobra sözle dışlanmış adam.

Düşün ki çeşmeler kurudu akmaz,
Düşersen yüzüne kimseler bakmaz,
Dışlanmış gül diye dikeni dikmez,
Doğrudur her işi dışlanmış adam.

Örnek benim ızdırapla haşlandım,
Sebebi bu ben bu yolda yaşlandım,
Veysel doğru dobra sözle dışlandım,
Şimdi oldum bende dışlanmış adam.