çıplak ayaklı çocukluğumda
ağaçtan düşünce ağladığımsın
öyle masum öyle insan ve yürekli
ben senin için yollar düşledim
gökkuşaklı
gri yağmurları kucaklayan sarnıçlar gibi
sarmak istedim gözyaşlarını
çocuk üşümelerime hırka olsun şefkatin
ayva tüylerine tutunayım kırlara açılır gibi
dışımda insan içimde aşk
en büyük çelişkiyi seninle yaşadım
hayatımı ikiye böldüm iki ayrı kişi yarattım
eski botlarımla karlarda bata çıka koşarken
ayak acımı saklar gibi
ayağımda acı yüzümde afacan
kalbim aceleci ama yüzyıl beklemiş gibi
saçlarının her telini tek tek kirpiklerini
belki hiç anlamayacaksın güzelliğinle
yarattığın bu çekişmeyi
içine başka bir ümitsizlikle kapanacak bu çocuk
son haberini buruk telaşla bekleyen bir hasta gibi
üzerimde beyaz iç cebimde siyah
sana gülsem kendime ağlarım
kendime ağlasam sana inatçı bir tebessüm
aşkta oyun oynamakta varmış ama ortasız
ya kıyısından kenarından
ya tamamen cehennem
son cesaretini toplamaya çalışan bir idamlık gibi
herşeyi bir yana bıraktım seni kaybetmemek için
ya üzeri örtülü ya çırılçıplak
şarkımı yüreğim söylese
yanaklarınla öpüştüğümü duyar mısın?
ıslıklaşır mı imkansız isteklerim kulaklarında
içten içe bir dış gibi
yankısı uzak dağların dostu
sök kalbimi al ellerinin içinde sık istiyorum
gömleğine dudaklarına aç kanım bulaşsın
kimi zaman çöl kimi zaman sırılsıklam
uzak ufuklara dalan gözlerim seni bulur yanında
sana bakan gözlerim uzak ufukların esiri senli
beslenme çantam olmazdı hiç benim
uzun kış yağmurlarından kaçtığım saçak altlarında öğrendim
aç karnına ılık tutuşmalar beklemeyi ama öyle sade
ve tabi ki sosyalizan
çok çok yığın yığın çok çok yapayalnız
senin korkularında arkadaş kendi cesaretimde aşkım
aşkın ayıp ve yasak olmadığı bir ülkeden geldim
sana arkadaşlığımda dışardayım tutarsız gurbetçi
ülkemin göğüdür gözlerin arkadaşlığına mülteciyim
sık sık gülüşüne uğramalıyım bir yaşam kurdum seni sevmek üzerine
dışımda insan içimde aşk
gerçeğimi herkeslerden gizlerim herkesleşmemek için
bunu belki sen anlamazsın inanmazsın sevdana demir attığıma
kitabımda vaz geçmek yok umut dolu bir çocuk romanından geldim
düş meleklerini andıran ay parçası çehrende kalmaya karar kıldım
seni üzmemek için asıldım küreklere ıssız adasındayım tedirginliğinin
ama tutkulu ama acılı
seni bekliyorum...
Kağan İşçenKayıt Tarihi : 11.3.2009 01:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!