Dişi Kuyruklu Yıldızın Çaptığı Mutlulu ...

-Dünyamızın kopuşu bundan ibarettir.

İnsan aslında mutluluk demektir.Doğunca niceler sevinir, okurken, evlenirken hep mutlu olanların olduğu huzur kentiyiz. Aslında en büyük mutluluğu iki yürek severken yaşar.

-İki sevenin mutluluğunu melekler taşır. Uzun bir yolculuktur sevmek.İnsanın en uzun yolu içinden dışında gitmesidir.İki aşığın bu uzun sürecini melekler izler sanki.
-Can ile cam kırıkları üstünde bu özsel, öznel ve özlemsel yolculuk.

Ve Ruhsu seninle çıktığımız bu tanımsız, isimsiz, kitaplara sığmayan, sonsuz, onsuz, şekilsiz sevdamızın en kısa mesafesinde yüreğinin sadıklarını sandığında değil, sandığında kırdım.

-Bir erkek,kırıcılık ustasıdır bilmeliydin. Şimdi dersini almış,dersiz bile erkekleri anlıyorsundur.Çünkü bende bütün erkeklerin üst kimlikleri sıralanmıştı. Sıradan bir erkek öyküsü okumadı benden; ama üst kimliğin uzayında yürüyen erkeklerin de zaaf samanyolunu gördün.
-Zevk dünyasına çarpan kuyruklu yıldızları gördün. Dünyanın sonu gelmedi ; ama dünyanın sonu geldi.Demek doğruymuş sevgilim kuyruk yıldızlar çarpınca dünyana , dünyanın sonu geliyormuş.

-Sen ay’ken,sen şem’ken geceme.Bir gecelik yıldızın koynunda sabahın erken gelişini yaşadım. Oysa senle bitmezdi gece.Hecelerin arasında harflerinin kokusu vardı.Cümle cümle, kitap kitap, dünya dünya büyürdün içimde. Kokunla kalırdım sabahlara.

Şimdi yeryüzünde ve yaryüzünde bir tutukluyum, terk edenlere,gitmek zorunda kalanlara, güzel yollar öğretmek için yolumu ömrüme yamaladım.
-Sen gitmek zorundalığın gergefinde gri dünyanı can içinde taşıyıp gittin. Grek bir huzursuzluk sarmıştı. Gerekçesiz bir dil anlatamıyordu y’aramı.

-Her gece hecelere bölerim sensizliği. Yıldızları önce senin gidişini sıralar sonra ay yüzün yansır ay’a.
-
Ve gerçek mutluluğun, gerçek aşkın tadı başkalaşım olmuş içimde.
Sen gelmesen de sevmesen de içimde huzurun, mutluluğun var.
-Gerçek huzur en uzak kaldığımız içimizde.Sevdaysa içimde, sense içimde. Gözlerin, tenin, sıcağın yok; ama sözlerin, dediklerin en çok diyemediklerin şimdi içimde konuşur. İçimde zengin bir dünya var, seninle büyüyor Ruhsu.

Ve mutluluk, birkaç damla ,birkaç yıldız, birkaç aşk, birkaç amaç, birkaç sızıdır içimizde. Ruhu besleyen güzelliklerin sınırında akar senden kalanlar.Beni düşünme ben huzurun sensiz kentiyim.

Sözlerimin ağlamasına bakma, gözlerim seni düşündükçe güleç, dünyam sana akıyor, yaşıyorsun ve bir gün gelebilirsin.

-Ruhuma Yakup’un son şekli bulaşmış.Ruhum iyileşti, zihnimle olan mücadelem var.Zihnin labirentlerindesin.Zihin çelişkilerin denkleminde seni silmemi ister.
-Ve merak etme, en zor olan zihni susturmaktır.O da senin suskunluğunla sustu.

-İçimdeki sesi susturacak atomların olamaz .İnsan içindeki sesin karışımıdır.
-Beni senden, baştan, aşktan çıkaran binlerce etmenin arasında seni yürek simyama,aşk kimyama özel element kılmasını bilmişim.
-Simgelenmişsin içimde. Aşkın simgesinden farklı bir elektronın var.

- Dünya artık çok amaçlı modern süpermarketlerin amacına sunulmuş zevk ve istem merkezidir.
-Her sevgi, her sevda, her olgu, algı, bilgiye ulaşma kolaylığının kuyruğuna bağlanmış iç dünyamız var.
-Doyumsuzluk had safada.Sınırı çizilmemiş yaşamların ülkesine ve ülküsüne sınırız.
-Sinirimizi bozan şeylerin ortasında sinir küplerimizi dolduruyoruz. Kaliteli yaşamayı bilenlerin denizi az, öylesi yaşayanların okyanusu kirli.
-Demler akıyor yaşanma süzgecinden. Alan memnun, satan memnun. Öylesi yaşamanın memuruyuz. Alıştıklarımızın OGS ‘si olduğundan gişeden geçip öylesi yaşamlara karışmak kolay Ruhsu.

-Ten ile güne karışmak kadar kolaylığın kavındayız. Yanıyoruz her yerde. Sınır bile sinirini kaybetmiş.

Kendi gereceğimizle yüzleşmekten korkuyoruz.Bütün gerçekler sanki bizimkine benziyor.Evliler mutsuz, ayrılanlar umutsuz, bekarlar teyakkuzda. Örnekler kötüleşen bir hastalığa yakalanmış durumda.
-Sosyal bağlarımız zaaflarımıza dolanmış.Entelektüel bir aynadayım
Ve seni sevdiğimin ışıklarını yazıyorum. Aşk ışığını yakalayan tek şeydir.
-Şimdi kendi hızımı yakalayamıyorum. Aşkla, gitmek aynı hızda bende Gelişin kaplumbağa yürüyüşünde vuslatın üstünde yürümekte.

*Yüreğe fenomenidir bende kalışın. Kendimi buluş, kendime gelişin merkezidir.İnsanı en çok da erkeği eğiten duyusal merkez aşktır.

-Seni benden alan kaderin gölgesindeyim. Mutlak gerçeğin güneşinden ışıklar sayıyorum yeniden kavuşmalarımıza.

-Partnerimsin yani kendimde görmek istediklerim sende olduğu için sendeyim.
Şimdi bu sonsuz potansiyeli seninle yaşamın kalite katlarına çıkarma zamanı gelmiş Ruhsu.

-Farkındalık bizim kulvarın ortasında bizi bize ulaştırmış.Karakterimiz kendimiz gibi farkındalığımızın turfandasını sunmuş.Yalnız ikimizin anlaştığı, sevdiği, mutlu olduğu güzel yürekler toprağında sevgimizin meyvesi yetişmiş.
-Aşk ve yaşam işte budur,bunu yakalamaktır.