Doğanın bel kemiğiydi o
Yok, yok evrenin belki de
Tanrı onu böyle yaratmıştı
Doğurganlık serpmişti üstüne
Estetiğin nitelemesindeydi o
Yok, yok tam da kendisiydi
Estetiğin, sanatın, güzelliğin
Görkemli bir aşk perisiydi
Duyguları biçimlendirendi o
Yok,yok kaynağı tüm duyguların
İçinden, canlanan evren çıkan
Ezgicisi ninnilerdeki uykuların
Ademin ilk ayartıcısıydı o
Yok, yok onun ayrılmaz eşi
Tanrı adını kulağına üfledi
Senin ismin doğurgan dişi.
Kayıt Tarihi : 21.6.2007 13:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tüm çizgileriyle
girinti ve çıkıntılarıyla
bir yönüyle ana
doğurganlığı ve
şefkate kaynak oluşuyla..
selamlarımla..
TÜM YORUMLAR (1)