Dişe Diş Düşe Düş Şiiri - Kağan İşçen

çok yoksuldum çocuk yoksuldum
yoksulluk çoğunlukla vakur olgun
çocuk kalarak yoğun sularda
boğuldum...

annem hamur ve salça kokulu
ben ve kardeşlerim açlığa gıcık
annemin parmakları serin ağaç dalları
mahallenin akşamında sarıp sarmalandım
annemin varlığıyla yeniden doğdum
doydum...

hurma ağaçları hurmasız geniş incirler tozlu
mahçup mutsuzluğumu saklayamadığım
paslı balkonun demirlerinde
ince çullar serdiğim beton zeminde babamı beklerdim
sokağın kuytu köşelerinde ihtiyar türküler
pencereleri çürük ve eski evlerden sızarken
uyurdum...

ahşap düşlerde karıncalar eksik olmazdı
kibrit kutularıyla zenginleştiğim oyunlarda
ben başka zenginlik bilmem arkadaşlarımdan öte
yağmurlar hep kirli floransanlar hep hasta da olsa
pamuk talaşlı sobanın başında
ısınırdım...

kitaplar okurdum dünyalarında dostluk iyilik
dürüstlük ve zafer
ekmeğin kokusunda sade ve ferah aydınlık bir eşitlik müjdesi
annemin devlet kumaşından diktiği donlarda buldum zarafeti
her pazar aldığım solcu gazetelerle umutluyken babam
babamın umutlu sesiyle baktım hayata
hayat bana seninle seslendi
babalar gibi sevdim seni...

rüyalarımda
rüyalarını öpüyorum...