Gece ansızın
Yıkıldı bina
Enkazın altında
Sıkışıp kaldım
Hiçbir yere çıkmıyor merdivenler
Uyuyorduk
Herkes başka bir odada
Herkes kendi yatağında mahsur
Yer inlemeye devam ediyor
Artçılar birbirini kovalıyor
Enkaz titriyor sürekli
Zaten içindeyiz
Bizi içinde hapsetmeye kararlı
Vermemek üzere
Ne kadar zaman geçti enkazda
Bilmiyorum
Zaman kavramını kaybettim
Bir ses duydum
Kimse var mı diye
Hamdolsun
Beni fark eden var
Bir delik açılıyor
Hilti çalıştıkça
Beynim zonkluyor
Toz soluyorum
Umutlarım canlandı
Bir el bana uzandı
Dışarısı soğuk, kar yağıyor
Ben dışarıya çıkarken
Kalbim içeride ailemde kaldı
Seğmenoğlu
Kayıt Tarihi : 9.2.2023 23:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (8)