bozuk bağların asmalımescitlerinde ben
o yitik ülkünün buğusunu sindirirken
kanayan imgeleri topladığımı hatırlıyorum
insanların evlerine dönme saatlerinde
çabucak tüten ocaklar acıtırken bedenimi
doğan kızıllığın batışıdır içimdeki yara
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
