Diriliş Gününün Şafağı

Zaman sessizlikle ufalanırken kaderinde,
Kendimi buldum yalnızlığımdan geriye.
Ben ne haldeyim, yüzüm gözüm...
Sanki âfakı sökecekmiş gibi tek bir sözüm.
Pişmanlığın endamı süzülmüş sanki tenimde.
Zihnim çürümüş gibi metruk bedenimde.
Kalk dedim, silkelen tozlarından,
Bir avuç ölüm kokla haydi kendi mezarından.
Sil âlemin göz yaşını yüzünden,
Dağılsın karanlıklar,
Taht bildiği ruy-i zeminden .

Kaldırdım başımı yurt bildiğim göklere,
Kuşandım yıldızları tane tane bendime,
Gün oldu ateş soludum,
Amansız yangınların karasında.
Gün oldu sonsuza kavuştum,
Akrep ile yelkovan arasında.
Gün oldu,
Bileğimi çelikten fırtınalarla biledim.
Buz gibi kopan sessizliğe,
İmanın hareretiyle gürledim.
Taşıdım kavgamı hürmetle başımda,
Dirileceğim bugün,
En genç yaşımda.